ΟΔΗΓΙΕΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΤΟΥ ΚΑΜΙΣ

ΟΔΗΓΙΕΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΤΟΥ ΚΑΜΙΣ.

Με την υποσημείωση πάντοτε πως όταν το καμίς ανήκει στην κατηγορία των κειμηλίων δέχεται μόνον τη φροντίδα των συντηρητών.

Ότι ισχύει για τον καθαρισμό και την φροντίδα της ζουπούνας μας ισχύει και για το καμίς μας.

 (Αναλυτικό άρθρο υπάρχει εδώ:)

Τα βασικά συνοψίζονται στα εξής:

Πριν από το ράψιμο έχουμε φροντίσει να πλυθεί και να σιδερωθεί το βαμβακερό ύφασμα για να μην έχουμε πρόβλημα στο πλύσιμο του.

Το καμίς πλένεται όπως και η ζουπούνα μας στο χέρι κι αφού πρώτα του έχουν αφαιρεθεί οι λεκέδες. Το λευκό ξύδι στο ξέβγαλμα μαλακώνει το ρούχο και βοηθά στο σιδέρωμα των βαμβακερών μερών του. Σε αντίθεση με τη ζουπούνα το λευκό καμίς δέχεται τη χλωρίνη υπό όρους αλλά καλό είναι να αποφεύγονται οι πειραματισμοί στην περίπτωση που δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα την ποιότητα των κλωστών όλων των στοιχείων του.

Το κυρίως πρόβλημα των λεκέδων του καμίς εντοπίζεται στην περιοχή που ακουμπάει στο πίσω μέρος του λαιμού (καθαρίζουμε καλά με ροδόνερο), στην περιοχή που το μετάξι διατρέχει κάθετα το λαιμό και το στήθος (αποφεύγουμε την επέκταση του μακιγιάζ στα σημεία κάτω από το πηγούνι) και στην περιοχή της μασχάλης (καθαρίζουμε καλά με ροδόνερο και φοράμε λεπτό βαμβακερό φανελάκι).

Στο σιδέρωμα ακολουθούμε την ίδια διαδικασία με το σιδέρωμα της ζουπούνας. Σιδερώνουμε νωπό το ύφασμα από την ανάποδη και στα σημεία του μεταξωτού σιδερώνουμε με λεπτό πανί. Συνήθως σε αυτήν την περιοχή το μεταξωτό μας έχει πτυχώσεις. Για να μην μεταβληθούν οι πτυχώσεις σε πλισέ δεν σιδερώνουμε με έντονο πάτημα αλλά και δεν τεντώνουμε το ρούχο. Αν έχουμε ατμοσίδερο ειδικά σε αυτήν την περίπτωση το σιδέρωμα με ατμό δίνει καλά αποτελέσματα. Για να επιτύχει η δαντέλλα όμορφη εμφάνιση όταν αυτή είναι πλούσια, καλό είναι να σιδερώνεται νωπή με πολύ ελαφρύ κολλάρισμα. Φυσική κόλλα είναι το άμυλο του καλαμποκιού. Ο γνωστός μας νισιστές διαλυμένος σε νερό κάμει εξαιρετική δουλειά. Στο σημείο της δαντέλας αν θα θελήσουμε να της προσφέρουμε το ελαφρύ κολλάρισμα να θυμηθούμε να την στρώσουμε σωστά, να είναι ζεστό το σίδερο και η πίεση που θα ασκήσουμε πολύ ισχυρή.

Αν η δαντέλλα είναι συνθετική στο σιδέρωμα προσέχουμε πάρα πολύ μην καεί από υψηλή θερμοκρασία.

Το κρέμασμα του καμίς γίνεται σε ξεχωριστή κρεμάστρα από αυτήν της ζουπούνας. Στην περίπτωση αυτή θα χρησιμοποιήσουμε λεπτή μεταλλική κρεμάστρα με επενδεδυμένους τους ώμους με λεπτό ύφασμα. Αφού βάλουμε το καμίς στην κρεμάστρα, θα του στρώσουμε τα φύλα (εάν έχει), θα τα επανωτίσουμε δηλαδή, σα να το φορούσαμε και θα βάλουμε 4 λεπτές καρφίτσες: 2 στα σημεία των ώμων μας κάτω από τα σίδερα των ώμων της κρεμάστρας και 2 σε κάθε πλευρά του επανωτίσματος (εάν έχει φύλλα). Τα μανίκια τα στρώνουμε διπλωμένα μπροστά. Τα κορδόνια που κρέμονται (εάν έχει) τα βάζουμε όπως μας βολεύει αρκεί να μην ακουμπούν κάτω. Συνήθως τα σηκώνουμε και ελαφρά τα τυλίγουμε γύρω από το λαιμό της κρεμάστρας.

Για την απλή αποθήκευση του καμίς δεν χρειαζόμαστε ξεχωριστή θήκη. Μπορεί να μπει με τη ζουπούνα στην ίδια πάνινη θήκη (διαφορετικές όμως κρεμάστρες) εφ όσον την έχουμε κι αυτήν καθαρή και περιποιημένη και γνωρίζουμε την αντοχή των χρωμάτων της.  Αν έχουμε όμως την ευχέρεια ξεχωριστής θήκης την προτιμούμε.

Αν το ρούχο ετοιμάζεται για μακρά αποθήκευση μετά το στέγνωμα του δεν σιδερώνεται. Έτσι αποφεύγεται η γνωστή κιτρινίλα των λευκών. Το ρούχο στεγνώνεται επιμελώς, γυρίζεται από την ανάποδη του πλευρά, στρώνεται και χωρίς καρφίτσες μπαίνει σε πάνινη θήκη φύλαξης και τοποθετείται σε οριζόντια θέση.  

Λένα Σαββίδου

Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό